ترس بی توزنده بودن، روزوشب همراه دل بود * این هراس کهنه درمن، ناله ای ازچاه دل بود
آخرین دیدارمن بود، پشت کوچه های تقدیر* دل سپردن به شقایق، به دوچشم خیس ودلگــــــــیر
بازکن درهای قـــــلبت، پرغرور ومست وعاشق * تاشوم هــــــمرنگ دریا، تا بکوبم سربه قایق
مـــــونس شبهای تارم، ازغم عشق تو فریــــــــاد * زخـــــم های کهنه دل، آشنا با درد فرهـــــاد
ای مردم وقتی که مُردم ومرا درتابوت گذاشتید دستهای مرابازبگذارید تا همه بدانند که آرزوبه دل مُردم وچشمهایم رانیزبازگذارید تا همه بدانند که چشم انتظاربودم وآنگاه تکه یخی همچون صلیب برسرمزارم گذارید تا دراولین طلوع خورشید آب شود تا همه بدانند که دوستی برسرمزارم گریه کرده است وخود نیز به همین خیال آسوده گیرم
آه...
آه...
آه...
یه روزدیدم یه بلبلی، اومد تــــــو باغچه ی خــــــــونم * چهچهی زد اومد نشــست کـــنارگلـــــبرگ دلـــــم
تکون تکونی خورد وبـــــعد رفت و اومد بازتـو دلــــم * دیدم با گلبرگم می گفت: میخوام تورو با خوب وبد
صادق وبی ریـــــــا بگم، می خوام تورو، دوستت دارم * باورنمی کنی چــــــرا، قد خدا دوســــــتت دارم
گلبرگ پاک و خوش خیال، فکرکرد عوض شده زمون * گذشت وچند روزبعد ازاون، رفتم بپرسم حالشون
دیدم گلــــــــم پژمرده بود، بیچاره رنگــــــش رفته بود * زود فــــــــهمیدم که بلبله آرزوهاشو بــــــرده بود
گل رنگ بلبل رومی دید، دروغ و نیرنگـــــش ندید * تا گل قشنگ بود اون نشست، ازش که خسته شد پرید
به یادت داغ بردل می نشانــــــم * زدیده خون به دامن می فشانم
چو نـی گرنالم ازسـوز جدایـــــی * نیـستان را به آتش می کشانم
به یادت ای چراغ روشـــــن من * ز داغ دل بســـــوزد دامن من
زبس دردل گل یادت شکوفاست * گرفـــــته بوی گل پیراهن من
همه شب خواب دیدم،خواب دیدار * دلی دارم دلی بی تاب دیـــدار
توخورشیدی ومن شبنم چه سازم * نه تاب دوری ونه تاب دیــدار
سری داریم وســـــودای غـــــم تو * پری داریم وپـــروای غـــم تو
غـــــمت ازهرچه شادی دلــگشاتر * دلـــی داریم ودریای غــــم تو
توی ساحل، روی شنها، قایقی به گل نشسته * یکی با چشمون گریون گوشه ای تنها نشسته
نگاه پراضطرابش، به افــــق، به بی نهایت * ساکـــته اما تو قلـــبش داره یک دنیا شکایت
تو چشاش حلقه ی اشکه، توی قلبش غم دنیا * منتظر به راه یــــاره، تا بیاد امــــروزوفردا
باورش نمی شه عشـق و همه دنیاش زیرآبه * تنها مونده توی ساحل، زندگی براش عذابــه
خاطـــرات لب دریا دیگه ازیــــادش نمی ره * همه دنیاش زیرآبه وخودش به غـــــم اسیره
دست بی رحم زمونه عشقش روبرده به دریا * حالا ازخودش می پرسه، میادش آیــا وآیــا؟
عاشقی که تنـــــــها باشه توی دنیا نمی مونه * دل عاشق روشکســــــتن شده کاراین زمونه
ازغـــــــــم دوریــــــــش مـــــــی میــــــــره * هرگـــــــــــز از یــــــــادش نمـــــــــــی ره
با قامت تکیـــــــــده، ازعاشقی بریده * دستی درون سینه، زخمی به دل کشــیده
رفتم که دل توسینه دوباره باورم بشه * شکسته های این دل دورازتو پیوند بشه
دیدم نفــــــس توسینه داره بهونه ی تو* ازیاد من نمی ره محـــــراب شونه ی تو
رفتــــــم ولی نرفته یاد تـــو ازسرمن * هرگزنمی شه عشــــقی بعداز تو باورمن
ازتــــــو گذشتم امــا تو کیمیای عشقی * بر قامــــت شکستم تنـــــها قبای عشقی
داغت فضــای خالی، میون آغوش من * گرمای تو گرفته دوبـــــاره تن پوش من
بذار بیــــــام که این بارقربونی توباشم * حـــــــــتی اگر که باید زندونی تو باشم
فریاد زدم کجایی، درپشــت سایه هایی * ازیــــــاد من نرفته چشمهای کـــهربایی
دوباره خزون اومد، نم نم بارون می زنه تو صورتم * بوی خاک و نم کوچه، میگه هنوزدیوونتم
رعـــدوبـــرق فهمیده انگار زندگیم شده غــــم انگیز* دستهای کی رو گرفتی زیر بارونهای پاییز
می خوام اینجا با توباشم، زیـــــــربارونها دوباره * ولی افسوس نه توهستی نه دیگه بارون می باره
خزونم داره می ره، نمونده بــــــــرگی رودرختها * من هنــــــوزمنتـــــــظرم توی جاده تک و تنها
دیگه بــــــــارون نمی باره، توی جـــاده پره برفه * به خـــــدای آسمونها عشــــــقت ازیــــادم نرفته
می خوام اینجا با تو باشم، زیربرف و باد و بارون * نیایی با خـــــــاطراتت سرمی زارم به بیابون
عشق یعنی حسـرت شبهای گرم؛
عشق یعنی یــــاد یک رویــــــای نرم؛
عشق یعنی یک بیابان خاطـــره؛
عشق یعنی چهار دیواری بدون پنجره؛
عشق یعنی گفتنی بـا گوش کــر؛
عشق یعنی دیــــــدنی با چشـم کــــور؛
عشق یعنی غرقه گشتن درسراب؛
عشق یعنی حلــــــقه های بی حســاب؛
عشق یعنی تا ابد بی ســرنوشـت؛
عشق یعنی آخـــــر خـــط بهـــــــشت؛
عشق یعنی گـم شدن در لحظه ها؛
عشق یعنی آبــــــــی بی انتـــــــــــها؛
عشق یعنی زرد تنها وغـــــریب؛
عشق یعنی ســـــــرخی ظــاهر فریب؛
عشق یعنی هرچه تنها ماندنیست؛
عشق یعنی هرچه را دل کند، نیــست؛
عشق یعنی یک سوال بی جواب؛
عشق یعنی راه رفتن توی خـــــــواب؛
عشق یعنی تکیــــه بر بازوی باد؛
عشق یعنی حســــــــــرتت پایــنده باد؛
عشق یعنی خسته بودن ازفریب زندگی؛
عشق یعنی درد بردن ازغــــم بالندگی؛
عشق یعنی هرچه گفتن،هرچه کردن، بهراو؛
عشق یعنی هر زمان تنها شنیدن نام او
بازامشب تلالوغروب قلبم، درپس شیشه واپسین پنجره های طلوع خیال افسرد. بازهم تلاقی عقل وعاطفه حادثه آفرید. بازهم منشورانسانیت، به واپاشی درون آدمیت پرداخت و رنگی جزسیاهی نیافت. بازهم با خیال تو تنها نشسته ام و تو را پوچ می بینم بازهم در واپسین لحظات، با رویی گریان، می خندم. بازهم فکر را، خاطره را، زیرباران باید برد. بازهم نیشخند چندش آورو فراگیرتقدیرشنیده می شود و باز تمامی شورها وترانه ها، دقایق احساس را تداعی می کنند. بازهرشب تلالوغروب قلبم، در پس شیشه واپسین پنجره های طلوع خیال افسرده می شود.... و باز
وقتی نیستی خونمون با من غریبی می کنه 
دل اگه می گه صبورم، خود فریبی می کنه
صدای قناری محزون وغم آلود می شه واسه من هرچی که هست ونیست، نابود می شه
وقتی نیستی گل هستی خشک وبی رنگ می شه نمی دونی چقدر دلم برات تنگ می شه
وقتی نیستی گلهای باغچه نگاهم می کنن با زبون بسته محـــــــــــکوم به گناهم می کنن
گل ها می گن که با داشتن یه دنیا خاطره چــــــــرا دیوونگی کـــــردی وگذاشتی که بره
وقتی نیستی همه ی پنجره ها بسته می شن با سکوت توی خونه، قناری ها خسته می شن
روزواسم هفته می شه، هفته برام ماه می شه نفســــــــــم به یاد تو، یکی یکی آه می شه
این گلها تقدیم تمام بی وفاها که اگه نباشن وفا هم رنگش رو می بازه
