به نام خدا

دوست عزيز سلام

در اين‏دنياگاهي آدمي‏چنان‏احساس غربت و تنهايي‏مي‏كند ‏كه گويي‏هيچ‏كس‏را ندارد.

سينه مالامال‏درد‏است‏اي‏دريغامرهمي

دل‏زتنهايي‏به‏جان‏آمد‏خداراهمدمي

اماهمدمي‏كه‏عاشق‏انسان‏باشد‏وقابل‏اعتماد‏ودل‏سپردن‏،كجايافت‏ مي‏شود؟امروزه‏آدم‏هامثل‏ماشين‏با‏هم‏رفتار‏مي‏كنند،وبسته‏به‏نيازشان باهم‏ارتباط‏دارند. بگذريم

چه‏كنيم‏بااين‏بي‏وفايي‏ها؟

به‏نظرشما‏خدا‏چگونه‏دوستي‏است؟وفا‏دارمي‏ماند؟ روزي‏هست‏كه‏به‏رغم‏بي‏مهري‏ما‏،فراموشمان‏كندويا‏رهامان‏سازد؟!

دوست‏من‏‏اگر‏ارتباطمان‏را‏باآن‏محبوب‏بي‏همتا‏محكم‏كنيم‏زندگي‏مان ‏گلستان‏مي‏شود، وفراموشي‏خدا‏دورشدن‏از‏همه‏خوبي‏هاست‏.

درطريق‏عشق‏بازي‏امن‏و‏آسايش‏بلاست

ريش‏باد‏آن‏دل‏كه‏با‏درد‏تو‏خواهد‏مرهمي

دلي‏با‏اين‏لطافت‏حيف‏است‏با‏دوري‏ازخدا،پژمرده‏شود.

http://aghl.parsiblog.com/